A MITOLOXÍA GREGA, COMPLEXA E ORIXINAL

 

OS MITOS DA COSMOGONÍA  (I) CAOS E COSMOS  

 COSMOGONÍA (II): DE XEA E URANO A  CRONOS E REA

O ESPELLO DO SER

                                                                 "Nunca mais escaparemos a esses gregos." 

                                                                                             Sophia de Mello 

O pasado é o espello do ser e no pasado temos que atoparnos se queremos vivir no presente e mesmo se desexamos construírmos o futuro. 

Como podemos vivir o pasado? Onde podemos aprender quen somos? En moitos lugares do tempo vivido pola humanidade, pero sobre todo nas raíces da nosa cultura que manteñen co nós de hoxe fortes vínculos e conexións. Un deses lugares no tempo é GRECIA, a ANTIGA GRECIA. Ata alí iremos da única forma que podemos viaxar a través do tempo que son os restos arqueolóxicos e artísticos que conservamos, a xeografía, a literatura e a filosofía, o teatro, os mitos, a historia e lingua, todo o que aínda gardamos da súa cultura, Olimpia e as Olímpíadas incluídas.  

CULTURA polo tanto será o que mamemos da propia teta desa Europa moderna na que vivimos, e será CLÁSICA porque é modelo, padrón ou medida dun mundo, o seu, o da Antiga Hélade. O mundo da Antiga Grecia que algo cambiou desde aquela (hai 2500 anos), pero non cambiou tanto como para desdeñar por completo unha gran parte do seu esforzo por entendelo, ese maxistral proceso de asimilación do universo, para darlle pé a nosa lectura.  

 A dimensión do ser na GRECIA ANTIGA será logo o modelo do que partiremos, mais coñecer ese padrón non basta con observar as copias ou os orixinais das esculturas de homes e mulleres daquela época, A visión da escultura , os volumes e mesmo as cerámicas, columnas e templos que conservamos non son maís que un punto de partida para interpretar o pasado, sempre, sempre dende o presente o que nos permite incorporar a esa mirada unha perspectiva singular. 

Observa os corpos que os gregos esculpiron na época clásica, unha mirada fonda que precisou a súa vez dun tempo. Produto, pois, dunha evolución que nós recibimos en herdanza. Cando dicimos nós é a sociedade occidental e europea de hoxe que recolle a colleita do grego con especial fervor porque nela está en esencia unha gran parte de eu, do nós que somos. Para interpretala, para interpelala axúdanos moito tamén a cultura latina que Roma estendeu co seu imperio da man da grega, porque a ANTIGA ROMA tamén foi conquistada polo saber dos gregos. 

A seguir reproducimos as palabras que Sophia de Mello escribiu como introdución ao seu libro: O nú na antiguidade clásica:

" O nu é unha invención grega. No Exipto, na Asiria, na Caldeia, o nu é apenas unha maneira de vestir. Mais o pensamento grego cre na aletheia, cre no non cuberto, no non oculto, procra o ser non cuberto, espido.

Desde o inicio o escultor grego, fundamentalmente colócase non en fronte do ser humano vestido con armadura de guerreiro ou vestuario de escravo, sacerdote ou príncipe, pero si fronte ao espido do ser humano en si. Porque cre que o ser está na phisis, o grago cre que o ser está no mundo en que estamos. Para o asirio, pra o exipcio, par ao Caldeo, a verdade do ser está noutro mundo, no mundo do sagrado exterior ao universo e oculto. Pero o grego cre no divino interior ao universo. ë neste mundo, no estar, no parecer, na aletheia, que el busca o ser.

A este mundo en que está o grego chama  kosmos. Mais Kosmos, oposto a chaos, non significa outra cousa qu emundo ordenado e fermoso.

Esta orde é en si mesma creadora e divina; e ao esculpir un corpo o artista grego tenta mostrar a relación do ser humano coa orde que éa íntima estrutura do kosmos, da phisis, do mundo do cal o ser humano brota e se ergue.

O corpo humano paa o artista grego non é un modelo senón un padrón. E é un fenómeno en que o ser se manifesta, emerxe e brilla. ë ser, estar , aparecer... Deste xeito no corpo humano o artista grego le a orde do mundo onde está...."

Logo será esta unha aventura complexa na que comezamos, como esperamos rematar, dando grazas:

ACTIVIDADE: Tras ver o vídeo.

1- Enumera as distintas palabras e disciplinas ou materias que podemos relacionar coa Grecia Clásica. 

2- Sabes polos qu etemos que dar as grazas. Como s edi Grazas en Grego: 

3- Cales son as letras do alfabeto grego? Imos escribilas.

4- Agora proba a escribir o teu nome coas letras gregas e logo a formar palabras con ese alfabeto. Non escribirás en grego, pero é unha forma práctica de te familiarizar con este alfabeto.

Coñezamos agora unha das primeiras pezas que nos permite avanzar na puzzle que constitúe para nós hoxe o mundo da antiga Hélade. Imos falar dos mitos, unha das creacións máis orixinais de GRECIA.

ORIXE E TRANSCENDENCIA DOS NOSOS NOMES

INTRODUCIÓN Á MITOLOXÍA 

QUE VÉN SENDO UN MITO?

TEMAS E DEBATES DA 3ª AVALIACIÓN

 Imos ir pensando en debater agora entre nós unha vez que temos xa certos coñecementos de oratoria e recursos para realizar discursos persuasivos. 

Reunimos unha serie de temas de carácter universal que nos poden valer para establecer debates propoñamos títulos:

- SER DIFERENTES VS OS DEREITOS Á IGUALDADE

- RURALISMO OU BARBARIE vs CULTURA URBANA E GLOBAL

- INDIVIDUALISMO E COLECTIVIDADE

POBRES VS RICOS

- A VIOLENCIA A DEBATE: SI VIS PACEM PARA... PACEM AUT BELLUM

OCCIDENTE  VS SER HUMANO

INCOMUNICACIÖN E REDES

OUTRO DEBATE A PARTIR DUN ROTUNDO NON AO RACISMO!

 LE O TEXTO: Nunha carreira, Abel Mutai estaba a só uns metros da líña de meta, cando se trabucou coa sinalización, pensando que xa completara a carreira.  O español, Iván Fernandez, estaba xusto detrás de el e, ao ver a situación, comenzou a berrar para que o keniano estivese alerta, pero Mutai non entendeu o que dicía o seu colega.  O español logo o empurrou cara á vitoria.

 Un periodista  preguntoulle a Iván: "Por que fixeches iso?"

 Iván respondeu con outra pregunta: "- Que é iso?"  Non entendo a pregunta...

 "- Por que deixaches gañar a Kenia?"

 "- Non o deixei gañar, ía gañar".

 "- Pero poderías gañar ti!"

 "- E cal sería o mérito da miña vitoria? Cal sería o honor desa medalla? Que pensaría miña nai diso?"

 O honor, a ética e a vergonza na cara son principios transmitidos de xeración en xeración.

  Non deixes que eses principios se perdan!

Comecemos logo o debate:

  

CONFIANZA VS DESCONFIANZA 

E se comezase de improvisto a chover, ti tes un paraugas e hai unha persoa ao teu lado á cal non coñeces e non ten paraugas, ves que se está mollando, serías quen de abrigalo baixo o teu paraugas para que non se mollase?  Farías o mesmo se a persoa que está ao lado fose coñecida?  Ou se fose a cruzar e viñese un coche que ela non ve e pode ser atropelada?  A ética obrigaríanos a actuar en todos os casos?

EDUCACIÓN e EMOCIÓNS

 Hai que perder de vista o nivel na educación? As ferramentas da educación e de sermos nós construtores do noso camiño é unha clave para a educación?  

Analicemos o que nos comunica este alumno arxentino. Establece ideas centrais:

1- 

2-

3-

De seguido deixamos falar a un docente, o outro lado da experiencia educativa:

 

Atopemos agora as semellanzas e as diferenzas co vídeo do alumno arxentino:

 Despois de visualizar esta curtametraxe que opinas da importancia das emocións no feito educativo? 

Está presente no sistema actual?

ÁS VOLTAS COA EDUCACIÓN

 Imos reflexionar sobre o feito educativo e para comezar escollemos unha lección do controvertido profesor Merlí:https://www.dailymotion.com/video/x7v5nos

 Visualizamos e evidenciamos que son posibles modelos distintos de educación. 

htt

Como definirías o medelo educativo de Merlí?

Pola contra como é o modelo máis tradicional?

REFLEXIÓN PRIMEIRA SOBRE A ETIMOLOXÍA: Que é a educación? Educere é un verbo que vén da preposición latina e (de, desde, é dicir, a partir dun lugar ou punto de partida) máis o verbo duco: guiar, conducir... parece claro que  a guía ou o punto de partida é o que realizan os/as docentes ( de docere que significa "ensinar·")  eran para os gregos e romanos os que ensinaban, os que trazaban o camiño a andar, pero na educación hai outro elemento imprescindible que é o alumnado.  

Cal cres que é o seu papel?  De onde procede ou que significa en orixe a palabra alumno/a? 

O MEU DISCURSO PERSUASIVO ORAL

 Chegou a hora de preparar con toda e información que temos sobre os discursos persuasivos  o noso discurso persuasivo oral. Lembrade quepara persuadir hai que usar argumentos, palabras, pero que a persuasión depende maiormente doutras características que non podes perder de vista como son a voz e a linguaxe corporal. 

Imos dar tamén nesta entrada anterior a vosa exposición unha serie de consellos sobre os distintos tipos de argumentos que se poden usar nun discurso persuasivo oral:

 SOBRE OS TIPOS DE ARGUMENTOS

Todos sabemos porque xa falamos de varios tipos de postulados ou razóns que podemos usar nun discurso.  Sabemos que un argumento pode ser un razoamento  a favor ou en contra dunha idea ou tese sobre a que se opina. Tamén temos estudado xa os argumentos lóxicos e os argumentos emocionais ou aqueles argumentos que son irrefutables porque non admiten contestación e esoutros que son siimplemente pertinentes porque teñen que ver coa idea, pero son discutibles.  Imos agora estudar outra xerarquía para reparar en distintos tipos de argumentos atendendo ao seu contido podemos atoparnos con:   

ARGUMENTOS SEGUNDO O SEU CONTIDO:

Argumentos de autoridade:  Usando citas e palabras dunha persoa recoñecida ou un experto.

Argumentos de feito: Usando datos de investigacións ou estudos. 

Argumentos de tradición: Usando ideas relacionadas con costumes ou tradicións

Argumentos de moralidade: Tomados de valores éticos universais. 

Argumentos de probabilidade: Usando datos probables.

Argumentos de experiencias persoais: Tomados das vivencias propias ou de persoas próximas.

Argumentos estéticos: Usando razóns de carácter estilísticas de beleza orde, harmonía.

No seguinte vídeo explican estes mesmos enunciados con exemplos:

 

TÉCNICAS E CONSELLOS A TER EN CONTA

Lembra nas entradas anteriores do blog:

- Como analizar ou construír un discurso persuasivo

- As diversas técnicas á hora de realizar un discurso oral

- Consellos para un bo discurso

QUE AVALIAREMOS DO TEU DISCURSO?

TEMA:  LIBRE E ORIXINAL, PROPIO, NUNCA COPIADO.  

PAUTAS: que debemos ter en conta á hora de como imos avaliar o teu discurso: 

ESTRUTURA interna (seguindo as partes do discursos persuasivo) 

LINGUAXE VERBAL (elaboración, argumentación e seguridade na exposición)

LINGUAXE NON VERBAL (autoconfianza, naturalidade, asertividade, empatía)

DURACIÓN: Mínimo uns 8 minutos de exposición e un máximo de 10 minutos) 

Outras características da linguaxe oral: REXISTROS e CONSELLOS

XESTIONAR AS  EMOCIÓNS PARA FALAR EN PÚBLICO 

 A atmosfera e circunstancias que rodean un discurso son realmente importantes e é necesario telas en conta. Para realizar un discurso persuasivo oral temos que ter ben presentes tanto os elementos de contido que vertebran un discurso oral argumentativo (estrutura e tipos de argumentos) como os elementos formais de comunicación non verbal que acompañen a nosa posta en escena. Falaremos hoxe do rexistro formal ou informal dependendo da situación comunicativa que vaiamos a abordar.  Non é o mesmo unha conferencia ou un debate académico que unha charla familiar.

O REXISTRO FORMAL (con maior tensión comunicativa)

O REXISTRO INFORMAL (con menor tensión comunicativa).

Comecemos por este último.

O REXISTRO INFORMAL presenta estes trazos máis próximos a unha conversa habitual polo que é frecuente a inexistencia de tensión comunicativa. 

- Equilibrio entre emisor e receptores.

- Confianza: Existe unha proximidade entre os interlocutores.

- Espontaneidade: Resulta máis imprevisible o que se vai dicir e inflúe máis a interacción de quen escoita.

- Naturalidade: Como consecuencia das anteriores peculiaridades.

O REXISTRO FORMAL presenta xa unha tensión comunicativa evidente porque non é unha situación espontánea, trátase dunha situación preconcibida e  dalgún xeito transcendente e infrecuente, algo qu enon se dá todos os días.

As súas características son:

- Xerarquía entre o emisor e os receptores. Unha desisgualdade evidente como por exemplo profesor -alumno.

- Distancia entre os interlocutores ( mesmo se fala desde unha posición elevada ou unidireccional) 

- Planificación: Trátase dunha mensaxe preparada, pensada par aun contexto serio ou incómodo.

- Solemnidade: Resulta un trazo habitual que acompaña á mensaxe para este tipo de rexistro. 

CATRO CONSELLOS PARA  UN BO DISCURSO ORAL

Autoconfianza: A finalidade persuasiva implica convencer ao teu interlocutor logo debes confiar no que dis e como o dis. Boa argumentación, coñecementos sólidos pero sobre todo seguridade nas túas palabras. Lembra que tan importante como as palabras resulta a túa expresión corporal acorde, a linguaxe non verbal precisa.

Naturalidade: Convencer a quen te escoita depende da forma, da claridade na que transmitas as túas ideas. Naturalidade, sinxeleza e fluidez son fundamentais evitando a linguaxe artificial ou finxida. 

 Asertividade:  Ser asertivo é ser capaz de expresar as túas ideas de maneira firme, con respecto ao receptor. Non invalidar os argumentos contrarios, senón fortalecer os teus con claridade e autoridade. 

Empatía: É outra cualidade indispensable para impactar nos oíntes.  Amosar comprensión, respecto e educación cara ao auditorio fuxir da vanidade, falta derespecto e o desinterese polos que te escoitan.

Analiza no seguinte vídeo as características anteriormente expostas: